Prema Zakonu o nasljeđivanju Republike Srpske, vanbračni supružnik nije zakonski nasljednik niti jednog nasljednog reda. U zakonske nasljednike ulaze potomci ostavioca, njegov supružnik, roditelji, braća i sestre i njihovi potomci, njegovi djedovi i babe i njihovi potomci i njegovi ostali preci.
Zaostavštinu umrlog nasljeđuju, u prvom redu, njegova djeca i njegov supružnik. Dakle, ako je umrli imao potomke onda supružnik i djeca (bračna ili vanbračna) nasljeđuju svu zaostavštinu na jednake dijelove. Ukoliko umrli nije ostavio potomke, zaostavštinu nasljeđuje supružnik i roditelji umrlog, i to po pola – 1/2 zaostavštine supružnik, 1/2 roditelji na jednake dijelove (po 1/4). Vanbračni supružnik se ne pominje u ovom Zakonu.
Izjednačenost bračne i vanbračne zajednice Porodičnim zakonom
Porodičnim zakonom je propisano da je vanbračna zajednica zajednica života muškarca i žene koja nije pravno uređena na način propisan tim zakonom, ali je izjednačena sa bračnom zajednicom u pogledu prava na međusobno izdržavanje i drugih imovinsko-pravnih odnosa, pod uslovima i na način propisan Porodičnim zakonom. Iz navedenog proizilazi da su vanbračnim partnerima priznata određena prava iz te zajednice utvrđena Porodičnim zakonom kao i partnerima u bračnoj zajednici. Prije svega, pravo međusobnog izdržavanja i sticanja vanbračne stečevine, ali da ipak nisu izjednačeni u svim pravima.
Slične odredbe su sadržane u Porodičnom zakonu Federacije BiH. Odredbama ovog Zakona, vanbračna zajednica je definisana kao zajednica života muškarca i žene koji nisu u braku ili vanbračnoj zajednici sa drugim licem, koja traje najmanje tri godine ili kraće ako je u njoj rođeno zajedničko dijete. Porodični zakon Federacije BiH priznaje vanbračnim partnerima pravo međusobnog izdržavanja i imovinska prava na isti način kao i bračnim partnerima.
Međutim, za razliku od Zakona o nasljeđivanju Republike Srpske, važeći Zakon o nasljeđivanju Federacije BiH (Službene novine FBiH broj. 80/14) propisuje da na osnovu zakona ostavitelja nasljeđuje i njegov vanbračni partner, koji je u pravu nasljeđivanja izjednačen sa bračnim, dok prema ranijem Zakonu o nasljeđivanju (koji je važio do 2014. godine) vanbračni partner nije imao status zakonskog nasljednika bilo kog nasljednog reda.
Praksa Ustavnog suda Bosne i Hercegovine?
U Odluci AP4027/13 Ustavni sud Bosne i Hercegovine je odlučivao o pitanju da li se vanbračnom parnteru može (i treba) priznati status zakonskog nasljednika prvog nasljednog reda, uprkos tome što (u vrijeme podnošenja apelacije) Zakon o nasljeđivanju Federacije BiH nije priznavao vanbračne supružnike kao zakonske nasljednike bilo kog nasljednog reda.
Naime, u spornom slučaju je presudom Opštinskog suda odbijen tužbeni zahtjev apelanta kojim je on tražio da se utvrdi da je po osnovu vanbračne zajednice zakonski nasljednik drugog nasljednog reda ostaviteljke. Opštinski sud je tužbeni zahtjev odbio smatrajući da se pravilnim tumačenjem odredaba Porodičnog zakona ne može izvesti zaključak da je vanbračna zajednica u svemu izjednačena sa bračnom zajednicom, već da je izjednačena samo u pogledu određenih prava. Opštinski sud je naveo da to konkretno znači da su vanbračnim partnerima priznata određena prava iz ove zajednice kao u bračnoj zajednici, kao što su prava međusobnog izdržavanja i sticanja bračne stečevine, ali da nisu izjednačeni u svim pravima, a pogotovo u pogledu nasljeđivanja. Stoga je Opštinski sud zaključio da se apelant ne može smatrati zakonskim nasljednikom ostaviteljke, iako je sa njom živio u vanbračnoj zajednici duže od tri godine, ali da može potraživati određena prava utvrđena Porodičnim zakonom. Opštinski sud je svoj stav potkrijepio i time da se dotadašnja sudska praksa jasno izjasnila da vanbračni partner ne ulazi u krug zakonskih nasljednika, niti se učinci vanbračne zajednice iz Porodičnog zakona odnose na nasljeđivanje osoba sa kojima je živio ostavitelj. Stoga je Opštinski sud zaključio da je Zakon o nasljeđivanju lex specialis u odnosu na Porodični zakon i da ne predviđa mogućnost da se lica koja su bila u vanbračnoj zajednici mogu uzajamno nasljeđivati, odnosno da se u nasljednom pravu vanbračnoj zajednici ne daje isti značaj kao bračnoj. Ista argumentacija je potvrđena od strane Kantonalnog suda i Vrhovnog suda Federacije BiH.
Nasuprot tome, Ustavni sud BiH je našao spornim to što jedan zakon (Porodični zakon) izjednačava trajniju vanbračnu zajednicu sa bračnom u pravima i obavezama, uključujući i imovinska prava, a drugi potpuno isključuje mogućnost međusobnog nasljeđivanja vanbračnih partnera, te je zaključio da to predstavlja različit tretman koji svakako treba ispitati. Ispitujući postojanje povrede člana II/4 Ustava Bosne i Hercegovine i člana 14. Evropske konvencije u vezi sa pravom na imovinu, Ustavni sud BiH je je pošao od toga da je razlika u postupanju diskriminaciona ako za nju ne postoji objektivno i razumno opravdanje, odnosno ako se njom ne nastoji postići legitimni cilj ili ako ne postoji razuman odnos proporcionalnosti između primijenjene mjere i legitimnog cilja.
Ustavni sud se pozvao na praksu Evropskog suda za ljudska prava koji je stava da brak daje određen pravni status i određena prava onima koji ga zaključe, te da zaštita braka predstavlja važan i legitiman razlog koji može da opravda različit tretman između vjenčanih i nevjenčanih supružnika, ali da je pojam porodice i porodičnog života širi od pojma braka zato što je vremenom evoluirao, pa se u pogledu poštovanja porodičnog života moraju u obzir uzeti i kretanja u društvu i promjene u percepciji društvenog i građanskog statusa. Ustavni sud se pozvao i na predmet Kozak protiv Poljske u kome je Evropski sud našao da isključenje istopolnih partnera iz mogućnosti nasljeđivanja ugovora o zakupu stana predstavlja razliku u postupanju koja ne može biti opravdana zaštitom porodice.
Imajući u vidu sve navedeno, Ustavni sud je našao da primjena Zakona o nasljeđivanju na način kako su to uradili sudovi u osporenim odlukama nije imala razumno i objektivno opravdanje, te da je apelant na diskriminišući način lišen mogućnosti sticanja statusa zakonskog nasljednika prvog nasljednog reda i učestvovanja u ostavinskom postupku iza ostaviteljke. Stoga je Ustavni sud zaključio da su sudovi primjenom Zakona o nasljeđivanju bez uvažavanja opredjeljenja iz Porodičnog zakona o dosljednom izjednačavanju vanbračne zajednice koja traje preko tri godine sa bračnom u svim pravima i obavezama, uključujući i imovinska, i odbijanjem apelatnovog zahtjeva da mu se prizna pravo da kao nasljednik prvog nasljednog reda učestvuje u ostavinskom postupku, prekršili zabranu diskriminacije iz člana II/4 Ustava BiH i člana 14. Evropske konvencje u vezi sa pravom na imovinu iz člana II/3k Ustava BiH i člana 1 Protokola br. 1 uz Evropsku konvencuju.
Navedeno je potvrđeno i novim Zakonom o nasljeđivanju Federacije BiH kojim je vanbračni partner u pravu nasljeđivanja izjednačen sa bračnim, a predlagač Nacrta je u obrazloženju naveo da novi zakon izražava princip jednakosti vanbračne i bračne zajednice kao što to čini i Porodični zakon, te da je time konačno u pravu Federacije BiH do kraja provedeno opredjeljenje iz porodičnog prava o jednakom tretmanu bračne i vanbračne zajednice, što je apsolutni trend u uporednom pravu. Dakle, predlagač novog Zakona o nasljeđivanju je prepoznao diskrepancu između dva zakona i zaključio da je takva diskrepanca rezultirala diskriminacionim tretmanom vanbračnih partnera koju je novim propisom valjalo otkloniti.
Nasljednopravni položaj vanbračnog partnera u uporednom pravu
Počev od posljednjih decenija prošlog vijeka, u velikom broju savremenih prava Evrope došlo je do priznavanja nasljednopravnih dejstava vanbračnoj zajednici. Danas vanbračni partner ulazi ukrug zakonskih naslednika u više od polovine zakonodavstva zemalja Evropske unije. Tako su, primjera radi, u Sloveniji vanbračni partneri, još od sedamdesetih godina prošlog vijeka, u pogledu zakonskog nasljeđivanja u potpunosti izjednačeni sa bračnim supružnicima. Isto je u Hrvatskoj, ali je to rjesenje prihvaćeno tek 2003. godine. U Nizozemskoj za partnere koji su vanbračnu zajednicu registrovali vrijede gotovo identična pravila nasljeđivanja kao kod supružnika. Norveška je usvojila zakonodavstvo prema kojem vanbračni supružnik ima pravo nasljeđivanja pokojnog partnera ako im se u vanbračnoj zajednici rodilo dijete ili pak ako ga u trenutku smrti partnera očekuju. Nasuprot tome, rješenje prema kome vanbračni supružnici mogu nasljeđivati jedan drugoga samo na osnovu testamenta prihvaćeno je u Mađarskoj, Srbiji, Španiji i Italiji i dr.
Da li je izjednačavanje vanbračnih supružnika sa bračnim u pogledu nasljeđivanja pravac u kome bi trebalo da ide i zakonodavac u Republici Srpskoj? U komentarima ostavite vaše mišljenje.
Pravni tretman vanbračne zajednice – pravo na izdržavanje, porodičnu penziju i invalidninu?
Izvori:
Zakon o nasljeđivanju (Službeni glasnik Republike Srpske, br. 1/09, 55/09, 91/16)
Zakon o nasljeđivanju Federacije Bosne i Hercegovine (Službene novine Federacije BiH”, br. 80/14), čl. 9.
Zakon o nasljeđivanju (Narodne novine, br. 48/03, 163/03, 35/05, 127/13, 33/15), čl. 8
Zakon o dedovanju (Uradni list SRS, št. 15/76, 23/78, Uradni list RS, št. 13/94 – ZN, 40/94 – odl. US, 117/00 – odl. US, 67/01, 83/01 – OZ, 73/04 – ZN-C, 31/13 – odl. US in 63/16), čl. 4a
[…] Ako želite da saznate više o nasljeđivanju vanbračnih supružnika poročitajte ovaj članak: […]